EIGEN WERELD

februari 2021

 

Het hoge woord is er uit: ik ga een nieuw solo album maken. Nou ja, afmaken eigenlijk: het staat al sinds 2013, de release van The Lion’s Dream dus, in de steigers. Maar enigszins bevangen door twijfel en een vaag gevoel van zinloosheid- wie zit er nou toch nog teigenlijk te wachten op een nieuw album van Ton Scherpenzeel-, kwam het er gewoon niet van. Ik was ermee bezig, maar ook weer niet. Altijd had iets anders voorrang. Lang heb ik het idee gehad, het alleen voor mezelf op te nemen, en het dan misschien als demo’s op Bandcamp te zetten, zodat het uit mijn systeem was. Maar ja.

 

Mijn grootste twijfel zat niet in de composities, of welke kant het op moest: met TLD was ik een weg ingeslagen waar ik best op verder wilde. Iets tussen renaissance, folk en pop. Mijn grootste struikelpunt was de zang. Ik had sterk het idee, dat ik mijn ‘kunstje’ met TLD had gedaan, en dat een nieuw album een ontwikkeling zou moeten aantonen- en waarom dan niet een goede zanger aangeschreven? Dat klinkt logisch en eenvoudig, maar dat is het niet.

 

Er zijn in de wereld duizenden zangers die beter zingen dan ik. We hebben er volgens mij al een paar van binnen Kayak. Sterker nog, ik beschouw mezelf helemaal niet eens als zanger: van de nood een deugd maken komt meer in de buurt. (zo ging het bij Kayak trouwens ook..ik was basgitarist). Maar het werd me de laatste jaren steeds duidelijker dat het niet gaat om ‘goed’ zingen. Ja, niet vals graag, dat spreekt voor zich. Het gaat er om, welk gevoel de stem in de muziek legt- en een andere zanger geeft een ander gevoel, persoonlijkheid, intentie, noem het zoals je wilt- maar laat ik het zo zeggen: dichter bij mij kun je niet komen. 

 

Toen ik het besluit om zelf weer te gaan zingen eenmaal had genomen, vielen de puzzelstukjes op hun plek en ben ik verder gegaan met het album, waarvan ik zelf niet wist dat ik er mee bezig was.

 

De twijfel hebben we nu gehad- dan nu nog even over het gevoel van zinloosheid wat ik noemde in de eerste alinea. Ik denk dat iedere creatieve geest dat heeft. Iedereen die iets maakt, geeft iets (of veel) van zichzelf. Soms wat meer, soms wat minder- maar het is er altijd, ergens op de achtergrond. Het is nooit echt goed genoeg, kan altijd beter, en wat moet de wereld, waar al zo’n enorme berg geweldige muziek is, nou nog met die paar schepjes aarde die jij daar bovenop wilt gooien? En al die inspanningen, die investeringen- is het dat waard? Jezelf kwetsbaar opstellen, want dat doe je als muzikant, als bedenker, zeker in deze tijd waarin kritiek via internet rechtstreeks en ongefilterd bij je binnenkomt. Vroeger las je wel eens een recensie in krant of tijdschrift, werd je plaatje gedraaid- of niet- of kreeg je wat brieven van fans, maar dat is tegenwoordig volstrekt anders: twee dagen na een release heb je al een tsunami van meningen over je heen gekregen.

 

Het heeft mij er nooit van weerhouden om door te gaan (want dan was ik in 1974 al afgehaakt) maar er zijn er die daar volledig door van slag raken en, zich afvragend of het dat allemaal waard is, zelfs besluiten te stoppen. En die kritiek is misschien niet altijd persoonlijk bedoeld, maar het effect is dat wel altijd- gewoon omdat wat je maakt iets van jezelf laat zien. Waar vervolgens een volstrekt onzekere ‘beloning’ tegenover staat. Je mag soms al blij zijn dat je er niet op hoeft toe te leggen.

 

Gelukkig heb ik het daarvoor nooit gedaan. En ik behoor tot de gelukkigen die altijd van de muziek hebben kunnen leven. In mindere tijden heb ik weliswaar meermalen gedacht dat muziek maker maar beter een hobby had kunnen blijven, maar ook dat zie ik als een verborgen voorrecht.

 

Nou ja, van die dingen dus, waar ik de argeloze lezer verder niet mee zal lastig vallen, omdat ik dat nu al gedaan heb. Het belangrijkste is: ik heb me voorgenomen om met een nieuw album te komen, gewoon om een eigen wereldje, een eigen universum te creëren, waar iedereen mag rondkijken en -luisteren om erachter te komen of ze er iets in herkennen. Dat was in 1972 al mijn doel, en dat is het nu in 2021 nog steeds. Die wereld is niet perfect- welke is dat wel?- maar het is de beste die ik op dit moment kan bedenken.

 

En ik doe dat bedenken nog steeds ontzettend graag!

​

Ton

 

PS ik was nogal verrast door het grote aantal reacties die ik kreeg op mijn vraag welk soort geluidsdrager de voorkeur had van potentiele kopers. Nog een reden om er vaart achter te zetten!

​

PS 2 en voor wie het gemist had: hier staat mijn vraag met als bonus een kleine preview van waar ik mee bezig ben.

​

PS 3 Inmiddels heb ik in Friendly Folk Records een enthousiast label gevonden dat het album wil uitbrengen. Hoewel het merendeel van hun releases meer folk gerelateerd is dan mijn muziek, zijn er meer dan genoeg raakvlakken om die samenwerking vol vertrouwen aan te gaan!