KAYAK DRAAIT DOOR

​

februari 2020

​

Het was onlangs wereldnieuws in Nederland: Matthijs stopt na vijftien jaar met De Wereld Draat Door. Ik snap de ophef wel een beetje, maar het maakt mij persoonlijk weinig uit: ik was nooit een vaste kijker en keek al jaren helemaal niet meer. 

 

Met Kayak hebben we in al die jaren welgeteld 1 keer in het programma mogen optreden. Welke omkoopsommen en machinaties daar aan te pas zijn gekomen, weet ik niet, maar het ging niet vanzelf, kan ik melden. “Kayak, wat is dat? Oh, zijn ze Nederlands? …Even kijken, ….goh, wat een hoop platen hebben ze al gemaakt..” was een weinig hoopgevende reactie van een, vermoed ik, stagiaire die fungeerde als telefonische buffer voor al te opdringerige platenpluggers. Tja, iedereen wilde wel in zo’n populair programma. Maar in 2008 had onze promotieman het dan eindelijk voor elkaar, en we mochten komen opdraven voor, jawel, een volle minuut muziek. En een gesprekje met Matthijs. Nu dachten wij: we hebben een nieuw album uit (Coming Up For Air) dus dat mogen we promoten, en doen we natuurlijk een nieuw nummer. Niet weer Ruthless Queen, toch?

 

Uh-uh. We mochten wel komen spelen, aldus de redactie, maar het was a) niet de bedoeling dat we pontificaal met onze nieuwe CD in beeld kwamen want DWDD was immers geen ordinaire commerciele promoplek voor artiesten, en b) verwachtten ze wel degelijk Ruthless Queen. 

 

Dat de CD-hoes niet in beeld zou komen verrastte ons bijzonder. Er was, als ik al keek, toch vaak wel een schrijver of muzikant te gast die een nieuw product kwam aanprijzen in DWDD. Dat boek of die hoes kwam dan ook gewoon in beeld. Nou ja, dan maar zo, dachten we, want in het interview zou het toch wel ter sprake komen. Ik kan me achteraf niet herinneren of de hoes nu wel of niet in beeld is geweest, maar het was in elk geval vooraf wel een dingetje.

 

Een van de andere gasten die avond was de politicus André Rouvoet (ChristenUnie) die een enorme Kayak-fan bleek te zijn. Ik begon te vermoeden dat onze aanwezigheid en zijn muzikale voorkeur niet geheel los van elkaar stonden. Hoe dan ook, na het interview, waarbij Matthijs zanger Edward Reekers tot onze niet geringe verbazing aansprak met Max (vreemd, die was toevallig al een jaartje of acht uit de band en vertoonde bovendien noch muzikaal noch uiterlijk veel overeenkomst met de aangesprokene), mochten we die ene minuut volmaken met onze grootste hit. Wij namen onze plaatsen in achter onze instrumenten en stonden klaar om te beginnen. Maar de redactie had buiten André gerekend: die nam onverwacht het woord en begon tot ieders verrassing uit zijn hoofd zo zeven a acht nummers op te noemen die we wat hem betreft óok wel zouden kunnen spelen. Waarom toch altijd Ruthless Queen, vroeg hij zich af.

 

Dat vonden wij ook, en de enigszins verbouwereerde Matthijs kwam er toen niet meer onder uit. Zo gebeurde het dat wij ter plekke een twee-in-eentje improviseerden: te beginnen met de nieuwe single Undecided, om na een seconde of 50, alleen met behulp van een snel afgesproken knikje door ondergetekende, naadloos over te gaan in Ruthless Queen. Onze totale speelduur was daarmee, tegen de afspraak in, een halve minuut te lang, maar dat tijdsprobleem heeft Matthijs daarna waarschijnlijk eenvoudig opgelost door daarna nog wat sneller te gaan praten. 

 

Ik kwam Matthijs buiten deze context af en toe wel eens tegen bij Youp, als ik meespeelde in de voorstelling en hij gezellig kwam kijken. Toen Pim bijna een jaar overleden was, en de plannen om een Tribute te doen in Paradiso vaste vorm hadden aangenomen, kwam ik hem bij zo’n gelegenheid in de Utrechtse Stadsschouwburg weer eens tegen. Ik vertelde hem over het idee, en dat we dat graag zelf in DWDD zouden komen bekendmaken. Natuurlijk was hij enthousiast. Hij gaf wel aan over de invulling van het programma zelf geen zeggenschap te hebben, dus hij zou dat de volgende dag in de redactievergadering gooien. 

 

U snapt het, het bleef bij die ene keer- nooit meer wat van gehoord. Bij navraag moesten we weer telefonisch langs een stagiaire, die net als haar voorgangster werkelijk geen idee had wat of wie Kayak was en al helemaal niet dat we amper anderhalf jaar eerder nog in DWDD hadden gestaan. Dat Leo Blokhuijs, toch een goede bekende van Matthijs, nota bene de presentator was die emotionele avond in Paradiso, mocht helaas niet baten. Die halve minuut heeft ons toch de das om gedaan, vrees ik.